Το οξυγόνο! Ο μεγάλος εχθρός του κρασιού, όταν αυτό μένει εκτεθειμένο σε κακές συνθήκες φύλαξης, αλλά και ο μεγάλος του σύμμαχος, όταν έρχεται η στιγμή του εκπωματισμού και του σερβιρίσματος. Το οξυγόνο λοιπόν καταστρέφει το κρασί, όταν καταφέρει να έρθει σε επαφή μαζί του, όντας αποθηκευμένο σε συνθήκες υψηλών θερμοκρασιών και χαμηλής υγρασίας, η οποία στεγνώνει και συρρικνώνει τους φελλούς επιτρέποντας στον καταστροφικό εχθρό να εισέλθει. Το ίδιο όμως οξυγόνο είναι που κάνει ένα πληθωρικό κόκκινο να αναπνέει και να ανοίγει φύλλα-φύλλα, χαρίζοντας πολυεπίπεδα αρώματα και πολυδιάστατη και μαλακή γεύση. Δεν είναι λίγα τα κρασιά (πλούσια λευκά και, κυρίως, κόκκινα), που πραγματικά μεταμορφώνονται όσο αναπνέουν στο ποτήρι. Τα ανοίγεις και αρχικώς είναι «ντροπαλά» και «συνεσταλμένα». «Διστάζουν» να αφεθούν, αρνούνται να εκφράσουν ευθύς εξαρχής ολάκερο τον αρωματικό και γευστικό τους πλούτο, καθώς επιζητούν τη συντροφιά του οξυγόνου, η βοήθεια του οποίου αναιρεί τις συστολές και ενθαρρύνει την έκφραση. Αυτά τα κρασιά, που όσο τα αφήνεις στο ποτήρι τόσο σου αποκαλύπτονται, είναι κρασιά εξαιρετικά, συχνά μεγάλα και βαθιά, τόσο σε γεύση όσο και σε άρωμα.
Υπάρχουν όμως και τα άλλα. Υπάρχουν και τα κρασιά που ενώ αρχικώς δείχνουν πληθωρικά και ισορροπημένα, βγάζουν, όσο η ώρα περνά και το οξυγόνο τα αγγίζει για τα καλά, μια άλλη εικόνα. Κλείνουν, χάνουν μεγάλο μέρος των αρωματικών και γευστικών διαστάσεων που κατά το άνοιγμα και το πρώτο σερβίρισμα έδειχναν να έχουν. Με λίγα λόγια, τα κρασιά λυγίζουν κάτω από την παρουσία του οξυγόνου. Και αυτό συμβαίνει γιατί είναι στην ουσία κρασιά επιφανειακά, κρασιά χωρίς βάθος και πολλή ουσία. Κάτι σαν τους ανθρώπους που κάνουν με την εμφάνισή τους θόρυβο και φιγούρα, προκειμένου να εντυπωσιάσουν. Θα τους δεις, ενδεχομένως να σου τραβήξουν και για μερικά λεπτά ή δευτερόλεπτα την προσοχή, όταν όμως θα πάρεις μερικές καλές ανάσες οξυγόνου και θα τους θέσεις κάτω από τη βάσανο της λογικής και της κρίσης δεν έχεις παρά να τους απορρίψεις. Το αντίθετο θα νιώσεις με τους ανθρώπους χαμηλών τόνων. Συνεσταλμένοι στην αρχή, μα η περαιτέρω γνωριμία μαζί τους δεν έχει παρά να σου αποκαλύψει τον αληθινό πλούτο που κουβαλούν στην καρδιά τους.
Δώστε λοιπόν χρόνο σε όλα τα κρασιά που βάζετε στο ποτήρι σας. Μην τα κρίνετε αμέσως. Αφήστε χώρο στο οξυγόνο να κάνει τη δουλειά του και να σας βοηθήσει στην εκφορά της ετυμηγορίας σας. Μόνον έτσι θα κρίνετε κάθε φορά με αξιοπιστία και εγκυρότητα το κρασί που πίνετε. Και μόνον έτσι θα αποφύγετε τα λάθη και τις αστοχίες στην προσπάθειά σας να καταστείτε ικανοί γευσιγνώστες. Όχι όπως κάνουν συνήθως στους διαγωνισμούς, όπου τα κρασιά κρίνονται εργοστασιακά και με συνοπτικές διαδικασίες, μέσω της «αδέκαστης» και «αντικειμενικής» τυφλής δοκιμής.
Γιάννος Κωνσταντίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου